به گزارش مشرق به نقل از خانه ملت، بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت درباره تضامین اخذ شده در قرارداد ایران و توتال، گفت: ساختار قراردادهای IPC اینگونه بوده که اگر اجرای قرارداد برای شرکت طرف مقابل ایران غیرممکن شده و این موضوع را اعلام کند، می تواند از قراداد خارج شود؛ اما پولی به آن پرداخت نمی شود تا زمانی که فعالیت پروژه تمام شود.

بیشتر بخوانید

زنگنه: بابت تحریم سوخت نگرانی نداریم

وزیر نفت با بیان اینکه در  قرارداد ایران و توتال پیش بینی شده که نفر دوم یعنی شرکت چینی جایگزین توتال شود، افزود: در حال حاضر توتال هنوز از قرارداد خارج نشده است و 25 روز از مهلت 60 روزه این شرکت تمام شده و 35 روز دیگر زمان دارد.

*بعید است توتال بتواند برای حضور در ایران از آمریکا معافیت بگیرد

وی ادامه داد: بعید است که توتال بتواند برای حضور در ایران از آمریکا معافیت بگیرد؛ اما اگر شرکت دوم یعنی شرکت چینی نیز تمایلی به ادامه فعالیت نداشته باشد، شرکت سوم کار را ادامه می دهد.

زنگنه با بیان اینکه برخی خیلی روی این موضوع حساسیت نشان می دهند که ایران در قرارداد با توتال ضرر کرده است، یادآور شد: در این قرارداد ضرر نکرده ایم، فرض می شود که ایران سرمایه داشته و پول هایش روی دستش مانده و می خواسته کار این پروژه را انجام دهد، پس اگر توتال و چینی ها از قرارداد خارج شدند این سرمایه ها به شرکت پتروپارس داده شود تا این پروژه را به اتمام برساند.

*شرکت توتال تاکنون  60 میلیون دلار در این پروژه خرج کرده است

 وی با اشاره به اینکه شرکت توتال تاکنون  60 میلیون دلار در این پروژه خرج کرده است، افزود: مجلس و دولت قبول کرده اند که برای توسعه صنعت نفت به فرآیند جذب سرمایه گذار خارجی و تکنولوژی توجه شود که در این موضوع هیچ اختلافی بین مجلس و دولت نبود و هیئت نظارت بر منابع هیدروکربوری که مقامات عالی سه قوه در آن حضور دارند، انعقاد این قرارداد را به مصلحت کشور دانستند.

*چرا آمریکا نتوانست نفت و گاز روسیه را تحریم کند؟

وزیر نفت با بیان اینکه اگر در کار وزارت نفت تاخیر نینداخته بودند و 5 قرارداد دیگر همانند توتال منعقد شده بود دیگر وضعیت کشور مثل امروز نبود، تصریح کرد: اگر صادرات نفت کشور 4 میلیون بشکه در روز بود دیگر آمریکا نمی توانست نفت ایران را تحریم کند، چراکه خروج نفت ایران بسیار برایش زیان بار بود، همانگونه که نتوانست روسیه را تحریم نفت و گاز  کند چون مقدار تولید نفت و گاز روسیه به مقداری بود که بازار تحمل خروج روسیه را نداشت.